Ik neem afscheid van de Internationale Schakelklas. Met zwaar gemoed, want ik had de leukste klas ooit. Maar ik ben ook boos. Boos op het onderwijssysteem.

Ze maakt podcasts over de Westbank Niet direct ieders droombestemming. Vlieg op Ben Gurion, als je tenminste geen Palestijn bent. Zeg na aankomst vooral niet dat je naar de Westbank gaat. Lieg als een Hollandse premier. Roem het culinaire Tel Aviv of het bijbelse Bethlehem, maar noem onder geen beding een bezoek aan de Westbank.

Er zat een vrouw in mijn huiskamer. Een vreemde vrouw. Aan haar voeten speelde een kind met mijn hond. Buiten op de stoep stond haar auto verweesd in de kou, een knalpijp leunde verticaal tegen de stoeprand.

Mijn eerste lesuur is havo-4C. Een klas met een tweeling wier enige vocabulaire uit het woord lullig! bestaat. Uitgesproken als een ferm statement, waarbij de tweede lettergreep nog minutenlang doorzingt. Aangezien alles in hun ogen best lullig is, zijn ze continu aan het woord.

Nu is Aalten natuurlijk ook rimboe. Vanuit de randstad geredeneerd. En avontuurlijker dan menigeen vermoedt. Het is hier, in het dorp met meer kerken, moskeeën en synagogen dan een mens in geestelijke nood zich kan wensen, dat de helden wonen.