In persoonlijk schrijf ik over mijn gezin dat mij het leven regelmatig onmogelijk maakt. Omdat ze niet mee willen werken als ik besluit mamablogger te worden, omdat kip Dirkje weer op het tafelkleed heeft gepoept, omdat kip Daan ziek wordt net als ik een toffe loft heb gehuurd en dus mee moet om van de vloerverwarming te profiteren.
Dit gaat over mijn kleine verzet. Ik heb getwijfeld of ik het zo mag noemen. Het is immers niet groot, niet wereldschokkend, sterker nog, er ligt geen hond van wakker. En toch heb ik het gedaan. Eerlijk gezegd weet ik niet precies wat de trigger was. De aanloop ernaartoe verliep schokkerig.
Lees meer
‘Zwemmen in een verboden meer, leren schieten’, zeiden buitenlandse vrienden over hun daad van verzet tegen boze machten groter dan henzelf, Ik vroeg me af wat wij eigenlijk deden?
Lees meer
Ik neem afscheid van de Internationale Schakelklas. Met zwaar gemoed, want ik had de leukste klas ooit. Maar ik ben ook boos. Boos op het onderwijssysteem.
Lees meer
Je bent er niet meer. Je gleed uit het leven, en daarmee uit het mijne, op het moment dat ik Madrid, 5 december boven een Sinterklaasgedicht schreef. Op nog geen tweehonderd kilometer van datzelfde Madrid, stopte jij met ademhalen.
Lees meer
Extremadura – Ik ben volledig ongeschikt voor elke vorm van bureaucratie. Ik mis tact en een vredelievend gen dat verhoedt dat ik bureaucraten wurg iedere keer als ze een nieuwe eis aan hun onmogelijke lijst toevoegen. Dus kocht ik een huis in Spanje.
Lees meer
Haar stem was krachtiger dan je op grond van haar verschijning zou verwachten. Ze was kort na 1956 Hongarije ontvlucht. En al vijftig jaar lang pleegde ze dagelijks haar daad van verzet.
Lees meer
Laat ik volstaan met te zeggen dat ik van het eten niets meer weet dan dat de vloeren van het restaurant zwart-wit geblokt waren. Dat de daarop volgende dansvloer van hout was en dat de bellen cognac op het terras van een klein café groot waren. Verder was er nog iets met koffers.
Lees meer
