De schrijver en het hondje
“Ze is dood”, zei mijn vriendin en ze poetste een denkbeeldige vlek op haar bureau weg. “Dood?”, herhaalde ik en haakte mijn blik los van de flats tegenover ons.
Lees meerSoms zit het me dwars, valt het me op of ontroert het me zo dat ik er over schrijf in een column. Meestal zijn het observaties gevangen van absurde momenten die even stilhangen in de tijd.
“Ze is dood”, zei mijn vriendin en ze poetste een denkbeeldige vlek op haar bureau weg. “Dood?”, herhaalde ik en haakte mijn blik los van de flats tegenover ons.
Lees meerIk haal hem in. Met een ruime bocht want hij zwalkt van links naar rechts over het fietspad, staand op de trappers. Dan rijdt hij ineens naast me en zegt iets wat ik niet versta. “Het hengsel van uw tas dreigt tussen de spaken te komen”, herhaalt hij als ik mijn oortje ontkoppel.
Lees meer“Ik heb nu verkering met het meisje van het sms-je. Sinds vandaag. Vind jij dat je moet zoenen als je verkering hebt? Ze is heel bijzonder weet je? Ze komt uit het lab. Haar moeder kon geen kinderen krijgen en toen hebben ze haar in het lab in elkaar gezet.”
Lees meerReykjavik – Hebben IJslanders gevoel voor humor? Ik zit in het vliegtuig en bestudeer de geplastificeerde menukaart van Iceland Air. Ik heb me dat eigenlijk nooit afgevraagd. Van Oostenrijkers en Saoedi’s ook niet trouwens. Al heb ik bij die laatsten wel een vermoeden.
Lees meerRotterdam – Een legbatterijkip komt op een wonderlijke manier in een design loft in Rotterdam terecht. Daar hoort ze het geklingel van lijn 24, geniet ze van de vloerverwarming en ontmoet ze niemand minder dan Danny de Cactus.
Lees meerNederland – Het valt nog niet mee de medemens een handje te helpen, ontdekte ik afgelopen week. Taalmaatje, opvang van minderjarige asielzoekers of gewoon een vluchteling helpen? Ik bleek ernstig ongeschikt.
Lees meer