De pen ligt werkloos naast het kladpapier. Het is een vulpen waarbij je de vulling niet in de kop drukt, Verder is er niets bijzonders aan de pen. Dat ik hem koester, heeft met de herkomst te maken. Ik kreeg hem van een Turks echtpaar. Veertigers. Ooit was hij een succesvol advocaat. Ooit was zij een ervaren docent.
Lees meer
Ik neem afscheid van de Internationale Schakelklas. Met zwaar gemoed, want ik had de leukste klas ooit. Maar ik ben ook boos. Boos op het onderwijssysteem.
Lees meer
Mijn eerste lesuur is havo-4C. Een klas met een tweeling wier enige vocabulaire uit het woord lullig! bestaat. Uitgesproken als een ferm statement, waarbij de tweede lettergreep nog minutenlang doorzingt. Aangezien alles in hun ogen best lullig is, zijn ze continu aan het woord.
Lees meer
Er breekt een dijk door. Ik hoor de vloedgolf tegen mijn scherm slaan. Een microfoon kraakt, een andere leerling vult de stilte. Een beer van een jongen die kleintjes meldt dat hij tegenwoordig zo onredelijk boos wordt. Om niks.
Lees meer
Het was de eerste keer dat ik me als docent maatschappijleer nuttig voelde. Iets terug deed voor de maatschappij. Die keer dat ik Hassan naar het gala bracht. Al vermoed ik dat hij liever naar de patatboer was gegaan.
Lees meer
