Leiden – Romantisch dineren doe je dagelijks, iedere hoofdstad verkende je al hand in hand en je ogen zien rood van het staren naar de zonsondergang. “Hoe verzin je dan nog iets bijzonders om de liefde te vieren?” Reisorganisatie Hey Love heeft het antwoord. Die biedt een unieke belevenis die je zelf invult en afsluit op een onbekende plek. Villager nam de handschoen op en vertrok op een mysterieuze reis vol hints en aanwijzingen naar bestemming onbekend.
De Ardennen vrijdagavond 18.00 uur
De brief van Hey Love had er geen misverstanden over laten bestaan. We moesten op tijd zijn. Stipt 18.00 uur. We hadden een kwartier speling. Meer niet. Die morgen, in Nederland, hadden we de envelop opengemaakt met daarin het adres van onze bestemming.
Een nogal wonderlijke bestemming “want”, zo beschreef de brief: “jullie bestemming ligt op enkele meters van de holle lindeboom op het dorpsplein. Een fakkel zal de weg wijzen.” Voor alle zekerheid waren we vroeg vertrokken.
Ardennen
We hadden de holle boom ’s middags al gevonden maar eerlijk gezegd was er geen enkele aanwijzing wat ons later die dag te wachten stond. Omdat er rond de holle boom weinig te beleven viel en het regende, stapten we de auto weer in en gingen op zoek naar een café om Ciney te drinken. Zoals vijfentwintig jaar geleden deden toen we nog met girobetaalkaarten op stap gingen en zelden verder dan de Ardennen kwamen.
De Ardennen waar het voor mijn gevoel altijd regende op onze eeuwig lekkende tent. Droog worden deden we in cafés vol oude mannen en sanseveria’s voor bruin gerookte vitrage. Op de plakkerige tafels de buikglazen Ciney.
Sprookjeswereld
Om 18.00 uur zijn we terug. Net als de regen. Vlak bij de boom, voor een oprit, brandt een fakkel. We volgen een pad vol olielampjes dat ons slingerend over een domein voert tot we bij een paarse deur komen van wat misschien eens een stal is geweest.
“Jullie nemen de rechterdeur”, had ik in de instructies gelezen, “en volgen het pad van kaarsen.” Nieuwsgierig duwden we de paarse deur open.
Doesburg 3 weken eerder
Het was begonnen met een brief. Daarin werd aangekondigd dat er op 3 uur rijden van ons een romantische plek was gevonden waar we een sprookjeswereld zouden binnengaan. De plek lag midden in de natuur, maar dichtbij een eeuwenoud stadje. Slapen zouden we in ‘’een unieke ruimte waar ieder detail romantiek uitstraalde.”
We waren 25 jaar getrouwd. En eerlijk is eerlijk: we hadden het gevierd in het prachtige Kaapstad, een paar weken voor die datum omdat dat nu eenmaal beter uitkwam. Maar we wilden het weekend van onze trouwdatum niet ongemerkt voorbij laten gaan. De vraag was alleen hoe?
Oeganda
Per toeval dronk ik koffie met een vriend die ik lang niet had gezien. Een vriend die een meester is in het verzinnen van mysterieuze ontmoetingen en speurtochten naar raadselachtige plekken. Zo had hij ons tijdens een reis in Oeganda eens verrast met een etentje in een door hemzelf in elkaar gezette hut op de eerste verdieping van een verlaten pand.
Diezelfde vriend had voor zijn vriendin een bijzondere speurtocht uitgezet toen ze een jaar samen waren. De tocht was een reeks raadsels en puzzels die haar door Nijmegen leidde. Naar plekken waar iets bijzonders had plaatsgevonden in het afgelopen jaar.
Hey Love
Jaloers hadden zijn vrienden toegekeken en verzucht: “Dat willen wij ook zoveel romantiek en speurzin, maar we zijn niet zo handig als dit creatieve brein.” Dus had het creatieve brein zijn ideetjes in een doos gestopt en omgevormd tot een experience onder de naam Hey Love.
Kernidee is dat je aan de hand van allerlei opdrachten langs je gemeenschappelijke verleden wordt gevoerd. Deze tocht wordt vervolgens afgesloten met een reis naar een onbekende accommodatie en soms ook bestemming. Kortom, iedereen kan nu mysterieus en romantisch een trip uitstippelen voor zijn of haar geliefde. Zelfs ik. Nou ja….
Hey love box
Na de eerste brief, volgde de Hey love box. Een enorme doos, vol kaarsen, glazen potten, labels, verpakkingspapier, fraai gebonden boeken op handgeschept papier, hartjes in allerlei vormen, touwtjes, knijpers, een gedichtenbundel en een reageerbuis vol onzichtbare inkt en serendipity-opdrachten: opdrachten waarbij het toeval regeert. Teken bijvoorbeeld een hart op een stadskaart en ga die route volgen of neem de eerste trein van platform 2.
Deze doos vol artefacten, die ik nodig had om samen met mijn partner een trip down memory lane te doen, vormde het hart van de experience.
En gaf me een hartverzakking want de handleiding die er bij zat loog er niet om.
Organisatie voor romantische liefde
“Hoeveel tijd heb ik hier wel niet voor nodig?”, mailde ik in paniek naar Loes, de drijvende kracht achter wat inmiddels een organisatie voor romantische liefde is. Ik wist dat de meeste mensen dit al maanden van te voren plotten, maar ik had maar een kleine drie weken, twee reizen naar het buitenland niet meegerekend.
“Zo’n twee en een half uur”, mailde ze terug. “Twee en half uur?” Ik keek naar mijn ontplofte werkkamer. Laat ik volstaan met te zeggen dat als mijn creatieve voorbereidingen iets zeggen over mijn vermogen lief te hebben ik harstikke doomed was. Zo vond mijn man het cadeautje dat ik zorgvuldig onder het bed had verstopt op zijn hoofdkussen.
Dagboek
Daar neergelegd door onze lieftallige schoonmaakster die in de veronderstelling verkeerde dat het van het bed gevallen was. Dit pakje was onderdeel zeven in een schakel die mijn man langs allerlei momenten uit ons samenzijn moest voeren, maar dat op zichzelf nietszeggend was. Dus staarde mijn man naar een boek met een slotje en een foto van ons, ooit genomen op de Parade in Rotterdam. “Wil je dat ik een dagboek ga bijhouden?”, vroeg hij verbaasd.
En al mijn prachtig geformuleerde cryptische omschrijvingen ten spijt, vond mijn man lang niet alle schakels. Zelf was ik ze ook weer vergeten omdat ik verzuimd had de handleiding goed op te volgen. Bij het met een kaars ontcijferen van een in geheime inkt geschreven aanwijzing, fikte zowat het huis af.
Plan B en serendipity
Ik ging over op plan B. “Hey, ik was niet voor niks al bijna 25 jaar getrouwd!” Ik lichtte mijn man in, schrapte een aantal onderdelen en liet mijn man ook een aantal onderdelen voor zijn rekening nemen waardoor er voor mij ook een groter verrassingselement ontstond. Daarnaast besloot ik dat serendipity (toeval) uitstekend bij ons paste.
Dus gingen wij met veel bezieling de serendipity-opdrachten uitvoeren nog voordat we op onze mysterieuze reis gingen. Dat leidde er toe dat we op een dag met de serendipitykaarten op zak de eerste trein van het tweede platform namen en in het derde station uitstapten. We waren nog nooit in Olst geweest, maar het was het begin van de aanleg van nieuwe collectieve herinneringen. En we hadden enorme lol.
De Ardennen vrijdagavond 18.05 uur
Voorzichtig duwen we de paarse deur open. Voor ons een trap met op iedere tree een kaarsje. Behoedzaam lopen we naar boven. Opnieuw een deur met een bordje: de Maharadja Suite. We zien een badkamer met een bad op pootjes, helemaal in Indiase stijl omgeven door tientallen kaarsjes. Zachtjes klinkt er muziek.
Nog een trap en dan staan we in India, 1001 nacht. Magisch en adembenemend mooi. Als je nog niet verliefd was, dan word je het hier wel: Een houten hemelbed, omgeven door boeddha’s. Er klinkt Indiase muziek. Overal kaarsjes. In de zithoek staat een aperitief klaar. De eettafel is gedekt. Het eten wordt warm gehouden in tajines op een vuurtje. Ik blader door talloze boekjes vol teksten in handgebonden boekjes.
Weckpot vol labels
In de zithoek nemen we een drankje. Dan openen we de glazen weckpot vol labels die we afzonderlijk van elkaar hebben gevuld en trekken er om beurten een herinnering uit. Oja New York 1989. “Weet je nog in de lift met die mensen die in naar een congres gingen voor mensen die in Buffalo geboren waren?” Het was de eerste keer dat we samen de slappe lach hadden gehad.
En in dat mooie Indiase huis, lopen we aan de hand van herinneringen door ons gemeenschappelijke leven van liefde en vriendschap: een verblijf op de Westelijke Jordaanoever, de komst van de kinderen, de logeerpartij van een Turkse leraar uit Alanya, een fietstocht in New Orleans.
Kaars en kaartjes
“En dat is precies hoe het moet zijn”, zal Loes later zeggen. “”Ieder pikt uit de experience box dat wat bij hem of haar past.”
Als we na het weekend weer thuis zijn, ligt er een pakje op de mat, met een kaars en kaartjes om nieuwe ervaringen op te schrijven.
We leggen ze opzij en nemen die middag de tweede trein van het eerste spoor. Volgend jaar zullen we onze herinneringen opnieuw labelen en in een weckpot doen. Waar we ze gaan lezen? Dat laten we aan reisorganisatie Hey Love en serendipity over!
Tekst: Anneke de Bundel – Beeld: Shutterstock
Praktisch:
- Hey Love biedt romantische experience trips naar diverse steden aan.
Meer over de liefde? Lees ook:
