Via de uitgever kregen we te horen dat er een recensie over ons boek op Leestafel stond. Een positieve nog wel, al is de recensent duidelijk meer een liefhebber van de beelden dan van de tekst…
Een fotoboek, of eigenlijk een koffietafelboek met paginagrote foto’s, soms zelfs over twee pagina’s, van de meest afgelegen, ruige landschappen, maar ook van mensen.
Recensie door Leestafel
Mensen met doorleefde koppen die in die landschappen wonen, mensen met verhalen die door de schrijfster van het boek, Anneke de Bundel, opgetekend zijn. Nicole Franken tekende voor de wonderschone foto’s.
Het boek is geen verslag van standaard reizen naar standaard oorden met hier en daar een mooie zonsondergang, maar naar verre afgelegen plaatsen in Noorwegen, IJsland, Bosnië, Iraaks Koerdisan, Ierland en Schotland. Bindende factor is dat het landschap een bepaalde leegheid en ruigheid moesten hebben en de mensen een verhaal. We ontmoeten in het boek dan ook de meest wonderlijke personages.
In Bosnië dwalen we met een berggids wiens moeder hem uithuwelijken wil, door een kapot geschoten landschap, waar alles herinnert aan een veel beter verleden, maar waar nu de helft van de beroepsbevolking werkeloos is en waar overal nog bermbommen liggen.
In Schotland ontmoeten natuurman Charlie, zijn prachtige hoofd prijkt op de voorkant van het boek, die in geesten en elfjes gelooft en op wiens oude boot de dames couch-surfen, aanvankelijk in de angst vermoord te worden, maar dat viel reuze mee.
In Ierland ontmoeten we een heuse koning, in Noorwegen een 23 jarige vrouwelijke huskymenner en in IJsland volgen we de visser Valdi, die de deur opent met een mes in zijn hand en een bebloed shirt aan. Beide bleken gelukkig met kabeljauw in verband te staan.
Het meest indrukwekkend vond ik de verhalen en foto’s uit het vluchtelingenkamp in Koerdistan/Irak, waar de dames het Koerdisch Nieuwjaar meevieren en waar een Syrische vluchteling koffie in goudomrande porseleinen kopjes serveert.
Barre omstandigheden
Meegenomen op de vlucht. Waardigheid in barre omstandigheden. Ook hier was het oppassen voor landmijnen als je wandelt, maar toch werd het Koerdisch Nieuwjaar op volle kracht gevierd.
De dames zelf komen al reizend in de meest wonderlijke situaties terecht, waar ze aan het eind van ieder hoofdstuk enkele pagina’s aan wijden, zodat er ook nog eens heel wat te glimlachen valt.
Kortom, dit boek is een echte aanrader en voor degene onder ons die liever kijken dan lezen.. alleen al voor de foto’s is dit de aankoop al meer dan waard.
©Willeke, de Leestafel
Veelbelovend! Ik kan niet wachten tot ik het boek dan – eindelijk – in handen heb!
Groet uit Ushuaia,
Nicoliene