“Gelukkig zijn er ook bloggers die hun werk wél serieus nemen en beseffen dat hun invloed groot is. Journalisten 2.0, die zich verdiepen in het onderwerp en de achtergrond. Zoals Nomad & Villager, ook bekend als Nicole & Anneke.”
Het was één van de indrukwekkendste persreizen die wij ooit deden. En op eigen bodem. Ook 70 jaar na Market Garden en de bevrijding van zuidelijk Nederland, roken wij nog de inspanningen van de soldaten, zagen het verdriet van de hoteleigenaar die joden liet onderduiken en voelden we de afschuw over de verraden joden.
Liberation Route
Dit had gedeeltelijk met de Liberation Route zelf te maken, met de kennis van Van Wieringen maar ook met het feit dat wij ons meer dan twee weken lang verdiept hebben in Market Garden, de brug in Arnhem, kamp Vught en de bevrijding rond Nijmegen en Oosterbeek.
In een artikel op Travel Next, een website voor de reisindustrie, noemt van Wieringen ons als voorbeeld van bloggers die hun werk wél serieus nemen. Hoewel een mooi compliment, is het ook treurig want waarom zouden bloggers hun werk niet serieus nemen? Wij doen altijd uitgebreid onderzoek naar onze onderwerpen.
Traditionele reisjournalist
Volgens het artikel zijn reisbloggers tot verdriet van menig ‘traditionele reisjournalist’, razend populair. “Maar is dat wel terecht?” vraagt Van Wieringen zich af. Veel bloggers maken zich er met een jantje-van-leiden vanaf, aldus de communicatie-adviseur na een slechte ervaring met een Franse topblogger.
Er zijn veel slechte bloggers, zoals er veel slechte journalisten, en veel slechte andere beroepsgroepen zijn. Met dat verschil dat iedereen zich blogger kan noemen. Maar dat is ook meteen het mooie: je kunt bij een blogger direct zien wat voor een vlees je in de kuip hebt. De website is het visitekaartje, al lijken veel opdrachtgevers zich dat nog onvoldoende te realiseren.
Van Wieringen is overigens niet te beroerd om zijn eigen aandeel als opdrachtgever toe te geven: “misschien had ik meer research moeten doen naar de blogger.” Hij komt dan ook met een aantal tips voor een goede samenwerking tussen opdrachtgevers en bloggers.
Goede bloggers
Onze ervaring is dat veel potentiële opdrachtgevers niet de moeite nemen om te kijken waar wij voor staan, of wij wel goede bloggers zijn en ze gaan er gemakshalve ook van uit dat Nomad & Villager alles gratis doen. Zo krijgen we aanbiedingen om over bikini’s te schrijven, over autobanden, sta-caravans, wc-brillen, een kinderparadijs of mogen we naar een all-inclusive. En dat alles om niet.
Immers, we mogen de bikini houden, gratis het museum in of mooier nog: op reis. Wie wil dat nou niet?
Een enkele keer vinden we het zo bizar dat we op een aanbod ingaan met de mededeling dat we er dan wel iets ludieks van maken zoals in het geval van de oordopjes.
Bloggers betalen
En gratis? “Moet je een blogger betalen? Maar ze krijgen immers al de reis!” Vraagje: hoeveel reclamemensen zouden reclame maken voor pindakaas, een auto of een bikini als ze niet betaald krijgen?
“Journalisten krijgen ook niet betaald”, is dan het antwoord. Dat klopt, ik heb ook als journalist gewerkt en het leuke is dat je daar nog een salaris voor krijgt ook.
Bedrijfsjournalist
Maar bloggers, free-lance journalisten en/ of fotografen worden niet betaald door een werkgever. Ze zijn hun eigen werkgever. Deze mensen betalen voor hun professionaliteit, lijkt mij dan ook niet meer dan normaal. Daarmee onderscheidt kwaliteit zich ook.
Volgens van Wieringen ben je dan niets meer (of minder) dan een bedrijfsjournalist. Ik zie dat anders. Als een blogger niet betaald wordt, moet hij zijn inkomen halen uit advertenties en linkverkoop en varianten hierop. Nog los van dat dit in de reiswereld geen vetpot is, moet je je afvragen of een mooi verhaal of beeld wel gebaat is met een site vol advertenties en linkjes. “Maar als ze je betalen, moet je ook iets positief over ze schrijven.”
Tastbaar product
Ik neem aan dat als je een tastbaar product als een koffer of hotel censureert en daar duizend euro voor krijgt het mogelijk wat lastig is de boel af te kraken. Nog los van het feit dat ze je nooit meer zullen vragen. Van de andere kant: bedrijven nemen ook hackers in dienst om hun zwaktes aan te tonen en die werken ook niet gratis.
Overigens is dit in mijn ogen geen reisjournalistiek. Als reisjournalist krijg ik, als het goed is, de vraag: “Wij willen onze bestemming op het gebied van outdoor of contact met de locals promoten. Wil jij voor ons een verhaal of serie verhalen maken, waarin dit aspect voor het voetlicht komt? Je gaat vervolgens met de opdrachtgever brainstormen. En bent vervolgens vrij in je artistieke benadering van het onderwerp.
Reisjournalistiek
Zonder het verhaal te herhalen want dat is hier te lezen, wil ik wel stellen dat het goed is dat Van Wieringen de discussie aanzwengelt. Natuurlijk zijn er waardeloze bloggers. Maar wie wel eens de reiskaternen van een krant heeft bekeken, kan zien dat ook daar steeds meer gemakzuchtige stukjes verschijnen. Mogelijk uit geldgebrek door ontlezing, wie zal het zeggen?
Het geeft wel aan dat gedegen reisjournalistiek in Nederland nog altijd een plek te bevechten heeft. En dat er nog steeds onderscheid wordt gemaakt tussen bloggers en journalisten in de reisjournalistiek. Dat zou niet zo hoeven zijn.
Verenigde Staten en Groot-Brittannië
In de Verenigde Staten en Groot-Brittannië is er al lang een kruisbestuiving. Daarnaast zijn er ook populaire en hele goede bloggers op tal van vakgebieden die veel meer lezers/volgers krijgen dan menig krantenjournalist.
Van Wieringen eindigt zijn betoog met te zeggen dat onze verhalen “bijna krant- en tijdschriftwaardig zijn.” Dat is jammer want hier struikelt de communicatieadviseur naar mijn idee over zijn vooroordelen. Hij ziet kranten en tijdschriften als hoogste kwalitatieve goed. Wat een compliment had moeten zijn, is op deze manier een bijna belediging.
Tekst: Anneke de Bundel
Op het artikel van TravelNext heb ik al een uitgebreide inhoudelijke reactie achtergelaten, dus hier wil ik alleen laten weten dat ik graag de blogs van Nomad and Villager lees. Veel meer dan “bijna krant- en tijdschriftwaardig” 🙂
Hi Aniek, dank je. het gaat me er niet om om naar complimentjes te vissen, maar omdat ik de wijze waarop je meet vreemd vind als je zegt dat het ‘bijna krant en tijdschrijftwaardig is. Aslof dat het hoogste goed is. En dat was nou net niet de discussie. Dank voor jouw compliment.
Wat interessant om jou kijk op dit artikel te lezen!. Ik sluit me helemaal aan bij wat je zegt. Van niet passende aanbiedingen tot veel meer gebruik moeten maken van kruisbestuiving.
Dank je Tikva, misschien is het omdat ik zelf uit de journalistiek kom en aan beide kanten van de streep heb gestaan, dat ik er wel graag aandacht aan schenk.
Het inschakelen van een goed PR buro had Jeroen de blamage van de Franse blogster kunnen besparen… voor zijn volgende Europese persreis… wij hebben in vrijwel ieder Europees land goede collega’s…
Maar wat bedoel je dan met collega’s? Pr-mensen? Jeroen is zelf ook pr-man en het heeft hem niet kunnen behoeden.
Ik heb dit artikel vol vermaak gelezen. Ik ben reisblogger, maar met name journalist. Met het laatste verdien ik mijn boterham. Het valt mij op dat sommige mensen je serieuzer nemen als journalist dan als blogger. Terwijl ik sommige bloggers echt kwalitatiever werk vind leveren dan sommige journalisten.
Herkenbaar vind ik de aanvragen van bureaus en linkbuildingpartners die je willen opzadelen met de meest onbenullige (liefst gratis) tekstklussen die helemaal niet aansluiten bij je blog. Hoezo wil ik schrijven over casino’s of bedrukte koffiekopjes? ; )
Hoi Chantal, dat klopt dat is onze ervaring ook. zodra ze horen dat we ook voor bladen schrijven, gaan er meer deuren open. Het is niet anders maar het is wel goed om de discussie aan te zwengelen, dat blijkt wel. Dank voor je reactie.
Helemaal mee eens, Anneke! Het is een vreemd onderscheid, journalist-blogger. De verwachting dat je als zelfstandige je werk wel gratis wilt doen blijft me ook verbazen. Ik antwoord tegenwoordig op dat soort voorstellen dat mijn huisbaas helaas niet zoveel interesse heeft in bikini’s, autobanden, fotolijstjes, of (nog erger) exposure, en dat ik dus geen onbetaalde opdrachten aanneem.
Als je een product onder de aandacht wilt brengen, betaal je daarvoor, een billboard mag je ook niet gratis ophangen – en bij een blogger kun je nog makkelijker resultaten meten dan bij een billboard…
Dank je voor de bijval. Het is een onderwerp dat ons allen raakt duidelijk.
Wat een interessant stuk! Ik las er iets over op Twitter en heb daardoor Nomad & Villager ontdekt; en wat een fijne ontdekking. Ik blijf jullie verhalen maar lezen.. dank!
Welkom Eva en dank je voor het compliment!
Het stuk op TravelNext heb ik gelezen en ook ik heb erop gereageerd, ook op reacties van anderen. Het leeft duidelijk. Sandra (Stralend Schrijven) schreef in maart ook al eens over bloggers en journalisten, daar werd toen ook flink op gereageerd. Het een hoeft niet beter te zijn dan het ander, het verschilt per blogger, journalist of medium. Bloggers kunnen echter in veel opzichten meerwaarde bieden. Dat dat nog steeds niet door iedereen ingezien wordt verbaast me soms en dat daar vaak nog niet voor betaald wordt is eigenlijk ronduit schandalig. Zeker voor wat jullie leveren, dat mag écht niet onbetaald. Maar ook als ik naar mezelf kijk: hoe oneindig veel energie en uren ik erin steek. Hoe leuk ik het ook vind, ik zeg vaak tegen mezelf als ik er weer een dag van 11 of 12 uren op heb zitten: ik zou eigenlijk heel veel geld moeten verdienen. 😉
Hoi Denise, het is wat mij betreft niet of of, wij zijn immers een voorbeeld van zowel blogger als journalist. Het is de indeling waar ik moeite mee heb. Journalist is goed, blogger is slecht. Zo simpel is het natuurlijk niet.
Mooie reactie op het artikel van Travelnext. De discussie is duidelijk weer aangezwengeld. Iedereen moet zijn werk goed doen. Dat een bestemming zichzelf wil promoten mag duidelijk zijn, thema’s werken fijn en zijn duidelijk maar een doel en op wie men zich wil richten is ook belangrijk. Als een PR bureau er tussen zit moet die goed kijken wie er bij past en ook aangeven wat ment wenst, een journalistieke insteek, een artikel over wat je er kan doen of een combi. En de blogger/jorunalist moet denken wat er past bij het medium of in geval van influecing of het past bij jezelf. En ja daar hoort iets tegenover te staan.
Ik was te snel met verzenden. Iedereen kan zich vergissen in iemand en je kan jezelf ook een keer vergist hebben in een bepaalde trip net zoals je eigen vakantie wel eens niet is wat je ervan verwacht. Maar in sommige gevallen kunnen de genoemde ongemakken prima voorkomen worden. Keep up the good work, jullie zijn krant, tijdschrift en blog waardig;)
Dank je wel Henriette. Het moge duidelijk zijn dat het onderwerp leeft.
Beste Anneke,
Allereerst excuus voor mijn late reactie. Maar ik was vorige week op persreis. Met ‘traditionele’ pers :-)…
Dan: hartelijk dank voor de uitgebreide reactie op mijn eerdere bijdrage inzake de reisbloggers. Het heeft de tongen behoorlijk losgemaakt. Ik heb de afgelopen tijd veel reacties van voor- en tegenstanders van mijn opvattingen mogen ontvangen. Gelukkig waren deze allemaal inhoudelijk en bleven oppervlakkige berichten veelal achterwege. Fijn dat er over de inhoud wordt gesproken door mensen met kennis van zaken!
Dan nu concreet over jouw bijdrage hier. Wellicht moet ik hier beginnen met een hééél klein ‘mea culpa’: ik heb mijn artikel inderdaad geschreven vanuit mijn verleden als krantenman. Toch wil ik weerleggen dat ik spreek vanuit een vooroordeel. Hoewel ik verwacht – en hoop – dat blogs uiteindelijk het hoogste kwalitatieve goed worden, vind ik dat nu nog niet het geval. Ja, de verhalen die ik hier vind zijn veel sterker dan in menigeen landelijk dagblad of tijdschrift. Maar als je kijkt naar de ‘overall impact’, denk ik dat met name de grote tijdschriften meer bereiken dan de grote blogs. Is het feit dat jullie ook bijdragen leveren aan Meridian hier niet het levende bewijs van?
Elders schreef iemand dat jullie eigenlijk ook journalist zijn en geen blogger. Brengt me op de vraag wat de definitie van een blogger eigenlijk is. Moeten we dit onderscheid wellicht van tafel gaan vegen (digitale journalist?), of is het wel van belang het onderscheid concreet te blijven benoemen? Ik heb er zelf de antwoorden niet op.
Mijns inziens schiet je zelf overigens een beetje tekort bij je passage over het betalen van bloggers. Ik wil niet per se dat bloggers reclame maken voor de Liberation Route Europe. Ik wil dat ze zichzelf een oordeel vormen over de route en op basis daarvan hun bevindingen tweeten/vloggen/bloggen etc. En natuurlijk hoop ik dat dit positieve bevindingen zijn. Maar als ik de garantie wil dat die er komen, dán zou ik ofwel betalen voor de bloggers, ofwel mijn eigen (journalistieke) skills inzetten om mooie promotieteksten te schrijven en te publiceren (al dan niet betaald).
Tot slot: ik ben groot voorstander van kruisbestuiving. Ik vind dat met name de oudere generatie journalist/blogger te krampachtig vasthoudt aan wat het medialandschap ooit was. Het is geen 2.0 meer, maar 3.0. Kom uit je hokje, think out of the box en leer om open te staan voor de nieuwe wereld. Onze wereld!
Hartelijke groet,
Jeroen
Dank Jeroen,
Vraag ik natuurlijk wel waarom je op persreis was met de traditionele pers:)) Tof dat je reageert. Jij gebruikt impact waar ik jou op kwaliteit aansprak. Dit zijn namelijk twee verschillende dingen. Iets kan kwalitatief goed zijn en toch niet voldoende impact hebben als je hier vooral bereik mee bedoelt. Hoewel ik verleden jaar een blog schreef over Turkije dat viral ging. Soms raakt een verhaal zo dat het overal gedeeld wordt. Dit fenomeen begrijpt bv ook de Correspondent heel goed. Laten we het er op houden dat kwaliteit voorop moet staan. Voor de blogger én de journalist.