Er huizen mannen in mijn parkeergarage. Beige mannen. Ik tel er zes. Afwisselend kijken ze van mij naar het ijzeren hek, waarachter de nacht zich snel uit de voeten maakt. De mannen dragen beige jassen en beige broeken. Of is het ecru?
Lees meer
“Doe maar Pérez”, had ik de laatste keer gezegd. “Hoezo, doe maar Pérez?”, had de secretaresse gevraagd. “Nederlanders hebben geen twee achternamen”, legde ik uit. “Dat kan niet”, antwoordde de secretaresse. “Iedereen heeft twee achternamen.”
Lees meer
Het jaar 1920. De Nederlandse Cocaïnefabriek vervaardigt een vijfde van alle cocaïne in de wereld, Lenin heeft nog even respijt voordat een beroerte hem treft en in Italië, niet ver van Venetië, poetst Mussolini z’n laarzen. In Friesland wordt de derde zoon van een arme keuterboer geboren.
Lees meer
Ik moest denken aan de reportage die ik de dag ervoor in de auto had beluisterd. Over Nigeriaanse bendes die tegenwoordig datingssites als verdienmodel hanteren.
Lees meer
Besançon – Op dit punt werd het tricky want de Française kon elk moment in woede ontsteken. Eén verkeerde beweging en ik zou tegen de grond worden gesmakt door een waanzinnige Française en een heiligenbeeld.
Lees meer
Ze hadden de motor niet aan. Bevroren plassen kraakten als ik mijn voeten er opzette. Ze keken uit op de ijzergieterij aan de overkant van het water. De herfst had de bomen van hun bladerjas ontdaan waardoor het donkere skelet van de gieterij erachter zichtbaar was.
Lees meer
Ik ben aan het ontspullen. Vooruit, een groots woord voor wat ik ga afstaan, maar volgens kenners zou dit me tomeloos geluk moeten brengen. Ik kijk naar mijn doosje en twijfel. Vooralsnog voelt het aan als verlies.
Lees meer
Ja daar sta je dan. In je eentje, in je nieuwe jas. Een beetje onwennig is het allemaal wel. Na 10 jaar een duo te hebben gevormd, ben ik weer single. Werktechnisch gezien dan. 2020 vormt dan ook in meerdere opzichten een nieuw begin: een nieuwe site, andere verhalen, alleen ikzelf blijf min of meer dezelfde.
Lees meer
“Ze is dood”, zei mijn vriendin en ze poetste een denkbeeldige vlek op haar bureau weg. “Dood?”, herhaalde ik en haakte mijn blik los van de flats tegenover ons.
Lees meer
Ik zat in de wachtkamer van de bedrijfsarts. Om de moed er in te houden had iemand de glazen vitrine naast mij gevuld met antieke scalpels, injectiespuiten en een blaasbalg, keurig voorzien van een etiket.
Lees meer
