Ik hou van Rotterdam. Dat ik er ooit vertrokken ben, was geen speling van het lot maar is wat er gebeurt als je hebt zitten slapen bij aardrijkskunde. Als je Zevenbergen verwisselt met Zevenaar en je werkgever zich dus niet op 38 kilometer van je woonhuis bevindt maar op 138 kilometer.
Huizenruil
Huizenruil is één van de leukste manieren om op vakantie te gaan. Niet in de laatste plaats omdat het met gesloten portemonnee gaat, maar ook omdat je de meest fantastische mensen ontmoet en het heel inspirerend is door iemands anders huis en dus leven te dwalen. Nog altijd ben ik bevriend met de vrouw met wie ik ooit ruilde in New Orleans en met wie ik dezelfde geboortedag deel.
We hadden elkaar destijds nooit gezien, maar leefden wel twee weken in elkaars huis, reden in elkaars auto en verzorgden elkaars dieren. Twee jaar later ontmoetten we elkaar in Spanje en bleek het ook in het echte leven erg gezellig.
Noordereiland
Of ik bang ben dat ik bestolen word, m’n keukenapparatuur gesloopt wordt, m’n kat vergiftigd en ik het niet vreselijk vies vind in andermans bed te slapen? Nee dus. Maar als dat de eerste vragen zijn die bij je opkomen, ben je er vermoedelijk niet geschikt voor. Trouwens als je niet in andermans bed wil liggen, raad ik je aan nooit naar een hotel te gaan.
De ruil was een bovenwoning op het Noordereiland. Dit langgerekte eilandje ligt in de Nieuwe Maas en wordt door twee bruggen verbonden met de noord- en de zuidoever. Ooit lagen de binnenschepen hier rijendik voor de Prins Hendrikkade en was dit de plek waar veel schippers woonden.
Erasmusbrug
Tegenwoordig is het een bijna dorpse woonwijk waar je aan alle kanten door water omgeven bent en vanuit ‘ons’ huis keken we uit op de Zwaan, de Erasmusbrug.
Dat huis van ons huis bleek een strak ingericht designhuis. Hoewel we op de site wel foto’s hadden gezien, is het altijd spannend om een voordeur van een wildvreemd huis te openen. De tafel stond vol met informatie over het huis, vormgegeven in een prachtig boekje, er lagen pingpongbatjes mochten we de tafel voor sportieve doeleinden willen gebruiken. Er stond een uitgebreid ontbijt voor de volgende morgen klaar.
Ilja Gort & Merel Roze
‘s Avonds genoten we in het donker van de verlichte brug. De Maas stroomde aan onze voeten. We dronken wijn en lazen wat de boekenkast bood: Ilja Gort & Merel Roze. Ook dat hoort bij het andere leven; iets lezen wat je zelf niet hebt staan.
De volgende dag dwaalden we door de stad en kwamen terug met de oogst uit de markthal en de kraampjes er omheen. Vrienden schoven ‘s avonds aan en even was het of ik weer in de stad woonde. ‘Of ik Merel Roze nog even mocht lenen’, appte ik de volgende dag, ‘dan zou ik ‘m als ie uit was op de post doen.’ “Hou maar”, appte ze terug.
Door de bossen dwalen
Toen ik thuiskwam, lag er een lange brief en een pak koek. Het was leuk geweest. Hij had zich een heuse man gevoeld na het hakken van het hout voor de kachel. Ze hadden met onze honden door de bossen gedwaald en genoten van het restaurant met de Franse naam waar ze zijn verjaardag hadden gevierd
Misschien is dat het leukste van huizenruil. Dat je zo veel aardig mensen ontmoet.
Thuis zette ik Merel Roze in de boekenkast. Wie weet tot een volgende huizenruil.
Tekst: Anneke de Bundel – Beeld: Nicole Franken
