Het is september, de maand van het plasticdieet en voor een aantal mensen betekent dat ze deze zullen aangrijpen om hun plasticconsumptie onder de loep te nemen. Plastic wegwerverpakkingen zullen zoveel mogelijk vermeden worden. Een taak die niet gering is, ondervond Villager, die al tijden probeert haar plastic verbruik drastisch te verminderen.
Probleem met plastic
Want, dat is het probleem met plastic: het vergaat niet. Je kunt het verbranden of een nieuwe bestemming geven en dan zijn de mogelijkheden zo ongeveer uitgeput. Tsja, daar hadden we niet aan gedacht toen kunststof zijn intrede in ons leven deed.
Het was zo veel belovend: het was licht, lekte niet, goedkoop om te fabriceren en ook nog eens in allerlei vormen te gieten. Maar nu 100 jaar later zitten we met de gevolgen. En hoe goed bedoeld en nodig die opruimacties ook zijn, ze vormen het staartstuk van het probleem. Ee zouden juist de oorzaak moeten wegnemen. Logisch gedacht, maar in de praktijk nog best een opgave.
Plasticconsumptie
Het afgelopen jaar heb ik, Villager, mijn best gedaan mijn plasticconsumptie te verminderen, zonder dat ik daarvoor ingewikkelde capriolen moest uithalen. Ik wilde geen 50 kilometer omrijden naar een bio-winkel of urenlang in de kookpot roeren voor een deo of een shampoo.
Mijn conclusie luidt: Het valt niet mee. Zeker niet voor wie aangewezen is op de supermarkten omdat er in de nabijheid geen groenteboer of bio-winkel is. Echt bijna alles is verpakt.
Kritiek van de kassamedewerker
En als dat niet het geval is, kost het moeite het product ook zo te houden. Losse broodjes in een eigen katoenen zak, kwam op kritiek van de kassamedewerker te staan. Zo kon niemand zien wat ik in het zakje had, erin kijken betekent kennelijk het verspillen van kostbare tijd.
Bij de Fairtradewinkel kocht ik een kaars. Nadat ik zei dat ik die niet ingepakt wilde, besliste de mevrouw van de winkel dat dat onmogelijk was, de kaars zou los in mijn tas beschadigd worden. Ik kreeg er gewoon ruzie over.
Koffie in een mok
Tijdens mijn reis van Nederland naar mijn huis in Spanje, ga ik onderweg met mijn mok de cafés van benzinestations af met het verzoek de koffie in de mok te gieten.
In Frankrijk is dat bij de kleinere stations geen probleem omdat die nog bemand worden, maar bij de groten langs de snelweg hebben ze automaten die op een bepaalde maatbeker afgesteld staan.
Eenmaal in Spanje heb ik veel minder plastic afval omdat fruit, groente, vlees en brood nog los verkocht worden of door mijn buren zo vanuit de moestuin op het aanrecht worden gelegd.
Experimenten
Omdat ik in Spanje geen riolering heb en alles wat ik verbruik niet alleen een plastic berg oplevert maar ook rechtstreeks mijn landje opspoelt, is de inhoud natuurlijk ook van belang.
Met behulp van sites heb ik het afgelopen jaar tal van experimenten gedaan en uitgeprobeerd. Via weer anderen websites kocht ik producten als het zelf maken mislukte. Want sommigen van mijn experimenten waren een regelrechte ramp: zelf shampo0 maken, die afgrijselijk rook en er achter komen dat je alleen een wijnfles hebt om het in te gieten als je geen plastic wil gebruiken. Anderen zaken gingen goed zoals het ontwerpen en uitwerken van mijn eco-toilet in Spanje.
Leuk blijven
Ik heb ontdekt dat ik wel wil minderen maar geen tijd en zin heb om alles zelf te maken of voortdurend met 20 linnen zakjes op pad te gaan. Dus kwam het vooral neer op gouden tips en dito sites om alternatieven aan te schaffen. Want het moet wel haalbaar zijn om leuk te blijven.
Hier een drietal sites waar ik veel aan heb gehad of waar ik heerlijke dingen heb gekocht:
Voor meer informatie over een plasticarme maand: Plasticdieet
Tekst: Anneke de Bundel – Beeld: Shutterstock
