In graag gelezen verschijnen de verhalen die door jullie het meeste worden aangeklikt en graag worden gelezen. Het zijn vaak verhalen met een lach of een traan
Nu is Aalten natuurlijk ook rimboe. Vanuit de randstad geredeneerd. En avontuurlijker dan menigeen vermoedt. Het is hier, in het dorp met meer kerken, moskeeën en synagogen dan een mens in geestelijke nood zich kan wensen, dat de helden wonen.
Lees meer
Dit verhaal speelt zich af in Rotterdam, in een koffiebarretje aan een plein op de zuidelijke oever van de Maas. Waar je je in Toronto of Berlijn waant of, nou ja, gewoon in Rotterdam. Zo gewoon in Rotterdam dat je er op je badslippers binnen kunt lopen: ‘Doet mij maar een bakkie pleur!’
Lees meer
Sinds de uitbraak van COVID-19 is mijn baan als reisschrijver verdampt. Hoe herpakken anderen zich en wat als ik eens opteken hoe mensen zich niet laten kisten, maar iets anders zijn gaan doen? Zoals de Cookie Queens.
Lees meer
Zie je, Anne heeft iets merkwaardigs gemerkt. Het beeld van Anne is gekanteld. Anne de sociologe en Anne de politica zijn voor de buitenwereld gesneuveld. Ze is nu Anne de afhankelijke. Economisch doodverklaard.
Lees meer
Er breekt een dijk door. Ik hoor de vloedgolf tegen mijn scherm slaan. Een microfoon kraakt, een andere leerling vult de stilte. Een beer van een jongen die kleintjes meldt dat hij tegenwoordig zo onredelijk boos wordt. Om niks.
Lees meer
Over rellen, mannen vol DNA-materiaal en waarom een avondklok voor mensen met hond ook echt niet makkelijk is.
Lees meer
Het was de eerste keer dat ik me als docent maatschappijleer nuttig voelde. Iets terug deed voor de maatschappij. Die keer dat ik Hassan naar het gala bracht. Al vermoed ik dat hij liever naar de patatboer was gegaan.
Lees meer
Met de achterkant van haar hand veegt ze snel langs haar ogen. Ik vermoed dat ze gehuild heeft. Ze zwijgt. Maar als je goed luistert, heeft ze wel degelijk een verhaal. Een schrijnend verhaal.
Lees meer
Er huizen mannen in mijn parkeergarage. Beige mannen. Ik tel er zes. Afwisselend kijken ze van mij naar het ijzeren hek, waarachter de nacht zich snel uit de voeten maakt. De mannen dragen beige jassen en beige broeken. Of is het ecru?
Lees meer
“Doe maar Pérez”, had ik de laatste keer gezegd. “Hoezo, doe maar Pérez?”, had de secretaresse gevraagd. “Nederlanders hebben geen twee achternamen”, legde ik uit. “Dat kan niet”, antwoordde de secretaresse. “Iedereen heeft twee achternamen.”
Lees meer
